Sabato 9 novembre abbiamo celebrato l’undicesimo anniversario di consacrazione della nostra Cattedrale  e abbiamo concluso l’anno della Fede (iniziato l’anno scorso proprio in questo giorno).

Passando il tempo gioiamo e, in verità, gioisco molto vedendo che gli anni passano e io cresco in questa chiesa…non solo dentro le sue mura ma dentro la sua vita viva in Cristo! Un esperienza che mi riempie di gioia ogni giorno e mi concede tanti beni sia dal punto di vista culturale che spirituale! Un ringraziamento per tutte le persone che con la forza dello Spirito Santo hanno portato avanti, in mezzo alle difficoltà, la realtà ecclesiale nel nostro paese! La parola “Grazie” è poco ma vi assicuriamo il rispetto e un continuo ricordo nella preghiera.

Come già dicevo all’inizio, abbiamo chiuso l’Anno della Fede a livello diocesano. Personalmente non mi suonava bene l’espressione “chiusura dell’Anno della Fede” ma pensando meglio ho capito che non è la fine ma la continuazione di un cammino ormai iniziato; questo giorno l’ho considerato come un giorno, dove io, noi, in comunione con tutta la chiesa abbiamo fatto un passo per riscoprire la fede; e possiamo e dobbiamo essere disponibili a fare altri passi per crescere.

Sabato eravamo pochi in confronto a quanti potevamo esserci presenti, ma quello che abbiamo dobbiamo accettarlo e lavorare per crescere, questo è stato anche l’invito del vescovo nell’omelia.

Le tappe nel cammino ci servono come punti di orientamento per capire dove siamo veramente. Ringraziamo il Signore che ci ha donato questo anno di grazia in riscoperta della nostra fede. L’esempio della Madonna sia per noi il modello per seguire e per servire Gesù.

Voglio chiudere con una strofa di un canto composto da una suora albanese per l’Anno della fede, le parole della quale sono:

“Dammi la fede di Maria,

per accogliere la Tua Parola,

con le sue virtù adornami

perché anche in silenzio possa testimo niare”

   Genc Gjoci

Rrëshen më 09 Nëntor 2013

Kemi kremtuar të shtunen me datë 9 Nëntor 11-vjetorin e Shugurimit të Katedrales dhe kemi mbyllur Vitin e Fesë (të hapur një vit më parë po në këtë ditë). Duke kaluar koha gëzohemi dhe gëzohem shumë në të vërtetë duke shikuar që vitet ecin dhe unë rritem në këtë Kishë…jo vetëm brenda mureve të saj por brenda jetës së saj të gjallë në Krishtin! Një përvojë që më mbush me gëzim çdo ditë dhe më mbush me të mira si nga ana kulturore ashtu edhe nga ana shpirtërore! Një falenderim për të gjithë personat që me forcën e Shpirtit Shenjtë kanë dërguar përpara, mes vështirësive realitetin kishtar në vendin tonë! Fjala “Faleminderit” është pak por ju sigurojmë respekt dhe kujtim të vazhdueshëm në lutje!

Gjithashtu siç e thashë në fillim kemi mbyllur  “Vitin e Fesë” në nivel dioqezan. Personalisht nuk më tingëllontë bukur shprehja “mbyllja e Vitit të Fesë” por duke menduar më shumë kam kuptuar që nuk është një mbarim por është një vazhdim i një ecje tashmë të nisur: dhe këtë ditë e kam quajtur si një ditë që unë, ne,  në bashkim me gjithë Kishën kemi hedhur një hap për të rizbuluar Fenë  tonë; dhe mund  e duhet të jemi të gatshëm për hapa të tjerë për t’u rritur! Konkretisht të shtunen ishim pak nga sa mund të ishim të pranishëm, por atë që kemi duhet ta pranojmë dhe të punojmë që të rritemi, kjo ka qenë ehde ftesa e ipeshkëvit në predikim.  Etapat në ecje (fillim e mbarim) na shërbejnë si pika orientimi për të kuptuar se ku jemi në të vërtetë!Në këtë ditë kemi marrë pjesë në Meshën e Shenjtë të udhëhequr nga mons. Cristoforo Palmieri në

Katedrale. Falenderoj Zotin që na dhuroi këtë vit hiri në zbulim të fesë sonë. Shembulli i Zojës së bekuar qoftë për ne modeli për të ndjekur e për t’i shërbyer Jezusit. Dëshiroj ta mbyll me një strofë të një kënge të kompozuar nga një motër shqiptare për Vitin e Fesë, fjalët e të cilës janë këto:

“Ma jep fenë e Marisë,

Fjalën Tënde ta pranoj,

me virtytet e saj m’stolis

që edhe në heshtje të dëshmoj”.                                  Genc Gjoci

Aggiungi commento